Door Arnout Karssenberg

Week 45 van 2024 was om twee redenen een belangrijke week. Op dinsdag 5 november stonden de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten op het programma, een dag later de belangrijke uitwedstrijd van ASA 1 tegen Wageningen 1 in klasse 1B van de SOS-competitie.

De speellocatie zou op Funda waarschijnlijk omschreven worden als “knus, van alle gemakken voorzien en geheel naar eigen smaak in te richten”. Alles wat schakers nodig hebben om een leuke avond was aanwezig en knus was het zeker op deze frisse en donkere herfstavond.

Op de parkeerplaats zag ik een andere Van Harten dan ik verwacht had. Het bleek dat Wout vanwege schoolverplichtingen of zoiets op het laatste moment zijn broertje had gestuurd. Behalve deze gewijzigde voornaam waren er geen verrassingen en traden de acht spelers aan die Yaron van tevoren in de groepsapp had aangekondigd. Wel wijzigde hij om tactische redenen de opstelling nog wat.

Het resultaat van het avondje schaken was een 4-4 gelijkspel.

Nick had zijn dag niet tegen Cees van de Waerdt. In zijn eigen woorden: “Ik en mijn tegenstander speelden het Hollands.”

Belangrijk detail, wit en zwart speelden dezelfde opening. Maar het zou ook gek zijn geweest als Nick Siciliaans had gespeeld en zijn tegenstander Hollands…

”Ik kreeg een klein voordeel in de opening maar ik speelde wat langzaam en het stond ongeveer gelijk. Ik probeerde nog om twee pionnen te geven voor activiteit. Ik gooide mijn stukken in de aanval maar opeens werd mijn dame vastgezet. Ik moest kwaliteit geven maar het was te veel. Ik probeerde nog vol te houden maar nadat hij zijn toren offerde voor een gewonnen pionneneindspel gaf ik op.”

Geert speelde naast mij een sterke partij en ik had er de hele tijd alle vertrouwen in dat hij ging winnen. Je voelde het gewoon aankomen. Mijn gevoel bleek gelukkig ook te kloppen.

Yaron dacht zijn tegenstander met een slechte pionnenstructuur op te zadelen, maar zag een tactiekje over het hoofd dat hem een stuk kostte. Alle pogingen om het nog recht te breien, mochten niet meer baten.

Thijs viel uitstekend in tegen Steef Bijlmakers en sleepte er uiteindelijk een mooie remise uit. Van harte(n)!

Zelf won ik met zwart ergens in het middenspel een cruciale pion op de damevleugel. Daardoor kreeg ik daar een meerderheid en had ik een simpel, maar winnend plan. Ik had wel wat weinig tijd op het laatst, maar net op het moment dat het echt penibel zou worden met slechts 10 seconden increment, stortte de stelling van opponent Gerrit van de Haar volledig in.

Lorens had met wit een prima speelbare stelling, zonder echt voordeel te hebben. Helaas deed hij een aantal mindere zetten, waardoor tegenstander Jaap Melgers met zijn zware stukken binnen kon komen. Al snel moest onze man zich gewonnen geven.

In een dynamische partij waarin zowel Mathieu als tegenstander Bram de Vries winstkansen hadden, trok Mathieu aan het langste eind. Hiervoor was hij goed weggekomen toen de Vries een kans op groot voordeel had gemist. Toegegeven, zonder engine had ik deze zin waarschijnlijk nooit geschreven, want een speler van ons niveau moet wel een heel goede avond hebben om die zet te vinden. Twaalf zetten later verrekende wit zich, waarna Mathieu twee pionnen voor bleef en de partij naar zich toe kon trekken.

De lezer die een beetje kan rekenen, weet dat het nu 3,5-3,5 stond. Diezelfde lezer heeft ook gemerkt dat Tom van ’t Hoff nog niet genoemd is en weet dus dat de eindstand van zijn prestatie afhing. Het werd uiteindelijke een ware zeeslang met 100+ zetten. Om het kort te houden, beperk ik mij tot de slotfase. Want wat daarin allemaal gebeurde, is eigenlijk al niet te beschrijven. Toch ga ik een poging wagen. Eerst miste tegenstander Fred Jonker een duidelijke winst. Vervolgens ontstond er een eindspel van loper tegen paard waarin Tom een pion minder had. Tom verdedigde sterk en het werd duidelijk dat het ondanks de pion meer niet meer te winnen. De zwarte vrijpion werd namelijk effectief geblokkeerd. Op zoek naar een winstweg overspeelde Jonker zijn hand en verloor twee pionnen. Bij het tweede pionverlies bood hij nog remise aan, maar nu rook Tom bloed en speelde verder. Het resulterende eindspel was alsnog remise, maar hiervoor moest zwart nog geruime tijd zweten. De laatste zet van de partij was de zet Pe6-g4 van Tom. Toen Jonker aanstalten maakte om de onreglementaire zet te claimen, bood Tom remise aan.

4-4 dus en met die puntendeling kon iedereen goed leven.

Voor alle informatie en standen:
https://sosc.netstand.nl/pairings/view/9972